Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

παραμονή πρωτοχρονιάς

Σε κάτι λιγότερο από 4 ώρες μπαίνει ο νέος χρόνος. Μπράβο του.
Να τον χαίρεστε. Να τον απολαύσετε και να μου πείτε εντυπώσεις του χρόνου την ίδια μέρα.
Ναι, πάλι σκατοψυχιασμένη είμαι. Εσύ τι ζόρι τραβάς; Δουλειά σου λοιπόν.
Βαράω διάλυση. Βαράω φρίκες όπως εσύ βαράς κάρτα στη δουλίτσα σου- αλήθεια, δουλειά έχεις;
Ακούς; Σήμερα σου φωνάζω από μακριά. Αλλά εσύ πέρα βρέχει. Άστο το γαμήδι να βρέχει, τι σε νοιάζει; Κοίτα και μένα λίγο.
Τίποτα. Δεν ακούς τίποτα. Έχεις χαόσει/χαώσει –όπως στο διάολο γράφεται.
Βοήθα με και μένα λίγο. Άσε με να μπω σ’ αυτό το χάος και να το μοιραστούμε ή διώξε με.
Άντε, να τελειώνουμε πια.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

σημειώσεις από έναν πνιγμό

Κουράστηκα.
Δεν είμαι θυμωμένη. Κουρασμένη είμαι.
Ξυπνάω και νιώθω άδεια. Αυτό το κενό είναι που με κουράζει.
Δε θέλω. Δε μπορώ. Αρνούμαι. Δε νιώθω πια. Παραιτούμαι. Βαρέθηκα.
Σήμερα όλα είναι μια κραυγή.
Χωρίς ηχώ. Χωρίς συναίσθημα.
Κενή.
Εσύ δε θα την θυμάσαι γιατί δε την άκουσες ποτέ. Δε την ένιωσες ποτέ.
Εδώ είμαι.
Άραγε με θυμάσαι; Με σκέφτεσαι;
Κοιτάζω τα ρούχα μου.
Έχουν ξεθωριάσει.
Μάλλον ξεθώριασα και γω μαζί τους.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

all that she wants

Δεν ταιριάζουμε.
Τελικά μπορείς να βρεις κάποιον που να ταιριάζεις απόλυτα;
Αφού θεωρητικά κανείς δεν είναι ίδιος πώς θα βρεις κάποιον να ταιριάζεις απόλυτα;
Εσύ την απόφαση σου την πήρες.
Μένει να το καταλάβω και γω και να συνεχίσω.
Το μόνο που με πονάει είναι ότι δεν ήμουν κάτι το ιδιαίτερο για σένα ενώ εσύ ήσουν κάτι ξεχωριστό.
Οι σχέσεις όσο μεγαλώνουμε θα έπρεπε να γίνονται πιο απλές και εγώ τις βλέπω να γίνονται πολυπλοκότερες και ξέρεις τι; Το βαρέθηκα λίγο.
Μάλλον είμαι πολύ εγωίστρια που δε νιώθεις το ίδιο ή νιώθω λίγη.
Μπορεί να φταίει που εγώ σε θέλω ακόμα ή που δε μπορώ να καταλάβω τι θα πει το «σε θέλω ακόμα αλλά να…».
Ίσως είναι και οι μεγάλες δόσεις βλακείας που με ταλαιπωρούν αυτό τον καιρό.
Θυμάμαι το «ένα κοπάδι τζάμια» και γελάω μόνη μου.
Θυμάμαι.
Δε πιστεύω ότι είναι κακό το να σε θυμάμαι.
Απλά θα ήθελα να μη σε σκέφτομαι τόσο συχνά και τόσο έντονα.
Την τελευταία φορά που σε είχα αγκαλιά ήθελα απλά να κρατήσω αυτό το συναίσθημα για πάντα.
Δε θέλω να το ξεχάσω. Όχι ακόμα τουλάχιστον.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

χρόνια πολλά.

Για σένα που με άντεξες.
Για σένα που μου στάθηκες.
Για σένα που με στήριξες.
Για σένα που με έκανες να γελάω.
Για σένα που σ’ ερωτεύτηκα.
Για σένα που πάνω από όλα ήσουν άνθρωπος.
Για σένα που δεν ένιωσες το ίδιο.
Για σένα που μου είπες «σε θέλω ακόμα, αλλά…»
Για σένα που δε θα ξαναδώ.
Για σένα που δε φοβήθηκες να μείνεις μαζί μου.
Για σένα που νοιάστηκες.
Μόνο για σένα.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Εσύ μπορεί να θες, εμένα με ρώτησες;

Εσύ μπορεί να θες. Τους άλλους τους ρώτησες; Τι τι εννοώ ποιους άλλους; Μόνος σου νομίζεις ότι είσαι εδώ πέρα; Αλαζονικό γουρούνι. Τους άλλους. Αυτούς που επηρεάζεις με οτιδήποτε κάνεις.

Εγώ στρίβω το τσιγάρο μου εδώ και δύο ηπείρους παρά κει πέφτουν βόμβες και πεθαίνει κόσμος.

Τι; Δε φταις εσύ; Δε θα σ απαντήσω.

Εσύ λοιπόν μπορεί να θες. Είσαι πλήρως αλληλεξαρτώμενος όμως από μένα, από τον δίπλα και τον παραδίπλα, την μάνα σου, τον πατέρα σου, ακόμα και από τον πεθαμένο παππού σου. Ποιος σου είπε ότι εδώ κάτω είναι όλα εύκολα; Και ποιος σου είπε ότι νοιάζεται κανείς για το τι θες εσύ. Ναι, ΕΣΥ. Είναι ώρα να καταλάβεις και να χωνέψεις ότι εδώ που ήρθες, σε τούτο το μάταιο κόσμο (!), βλάκα, δεν κάνεις εσύ κουμάντο. Κάνουν οι άλλοι. Δε τους νοιάζει αν ζεις ή αν πεθαίνεις, αρκεί βέβαια να μην τους ενοχλείς με τις μαλακίες σου.

Ναι, ναι. Καλά το διάβασες. «με τις μαλακίες σου».

Γιατί νομίζεις ότι είναι κάτι άλλο αυτά που έχεις στο μυαλό σου;

Περνιέσαι για έξυπνος;

Ξανασκέψου το πιτσιρίκο.

Εσύ μπορεί να θες, εμένα με ρώτησες αν μπορώ; Αν θέλω; Αν με νοιάζει τι σκατά θες;

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Ένα μάτσο βιόλες.

Απόψε με έπιασε ξανά. Αυτό το καταραμένο συναίσθημα. Αυτό που με κάνει να μη μπορώ να κοιμηθώ. Αυτό που με λούζει με κρύο ιδρώτα και με γονατίζει.

Θέλω να τελειώνουμε μ’ αυτό το πράγμα.

Αν και αν και αν και… πάει λέγοντας.

Όχι, δε γινόταν αλλιώς.

Όχι, δε μπορούσες να το ξέρεις.

Όχι, δε μπορείς να το αλλάξεις.

Μόνη σου τα σκάτωσες, μόνη σου να το λύσεις.

Ηλίθια.

Δε θα σε συγχωρήσω ποτέ γι αυτό που μου έκανες. Ακούς; ΠΟΤΕ.

Σε σιχαίνομαι. Γιατί ζηλεύεις τους άλλους; Επειδή δεν το έχουν;

Ηλίθια.

Έτυχε σε σένα. Δέξου το. Πρέπει. Κατάλαβέ το.

Και τον άλλο; Γιατί τον βασανίζεις; Γιατί να τον πάρεις στο λαιμό σου και κείνον;

Σταμάτα να καπνίζεις επιτέλους.

Ναι, το ξέρω ότι σ’ αρέσει αλλά δε με νοιάζει.

Σκέψου μια φορά και μένα κ όχι μόνο εσένα.

Και σκέψου και αυτούς που νοιάζεσαι. Γιατί εμένα πάλι γραμμένη μ’ έχεις.

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

[I'll wait]

Χρόνο. Μου ζήτησες χρόνο.

Χρόνο. Όλα θέλουν χρόνο.

Και για να ερωτευτείς θέλει χρόνο και να ξενερώσεις θέλει χρόνο και για να μάθεις ποιος είναι ο άλλος που έχεις απέναντί σου θέλει χρόνο. Όλα.

Δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου. Όχι. Εσύ δε φταις γι’ αυτό που παίζει μέσα στο κεφάλι μου.

Ένιωσα. Αυτό φταίει.