τσίου.

-θάρρος ή αλήθεια;
(μια ζωή ήμουν η κότα.)
-αλήθεια.
-δεν υπάρχει αλήθεια. ακόμα να το καταλάβεις;
-μα είναι έτσι το παιχνίδι...
-ποιο παιχνίδι;
-θάρρος ή αλήθεια.
-αλήθεια.
-μα εσύ δεν είπες...;


εξομοίωση ζωής.
σπαταλημένα κορμιά.
μισερά συναισθήματα.
μετριότητες και μερικότητες.

μεταξύ μας...με κούρασες.
με αυτή την αγενή σου ειλικρίνεια.
με αυτό σου το θράσος και την δειλία.

-θάρρος ή αλήθεια;
-άντε στο διάολο.

οι λωτοί.

άδειο μυαλό.
χωρίς σκέψεις, αναμνήσεις, ταραχές, παράνοιες.
ηρεμία και κάτι ακόμα που δε ξέρω τι είναι.
αποδοχή;
ίσως.
μπορεί αργότερα.
ναι, ίσως αργότερα νιώσω κάτι.
ίσως όταν πάω στο δωμάτιο να νιώσω κάτι.
σίγουρα κάτι από σένα. κάτι από μένα και κάτι από μας.
είμαι τυχερή εν τέλει.
μέσα σε μια τόσο ωμά κυνική εποχή μπόρεσα και ένιωσα.
και μέσα μου χαίρομαι γι'αυτό.

ελαφρά διχασμένη

1,2,3 με πιάνει αηδία.
1,2,3.
Αρχή-μέση-τέλος.
Όλα.
(μερικά)
Τίποτα.
Πάντα.
(μερικά)
Ποτέ.
1,2,3.
Γέννηση-ανάπτυξη-θάνατος.
Σύστημα κλειστής καλλιέργειας ιδεών, χαρακτήρων, ελπίδων.
Χωράφια σκέψεων.
Ισοζύγια αναμνήσεων.
Κομποστοποίηση μυαλού.
Επαναφορτιζόμενα συναισθήματα.
Αποικοδόμηση ζωής.
Αρχή-μέση-τέλος.
Τέλος.
1,2,3.
Φτου κι απ’την αρχή.

ο έρωτας στα χρόνια της εξεταστικής (μου)

Διαβάζω λοιπόν για χημειοστάτες γιατί αύριο δίνω μάθημα και λέει εδώ:
Ισοζύγιο βιομάζας:
καθαρή αύξηση= αύξηση - εκροή + επανατροφοδοσία
Ισοζύγιο περιοριστικού:
Ρυθμός καθαρής αύξησης= ρυθμός εισροής + ρυθμός επανατροφοδότησης -ρυθμός εκροής - κατανάλωση υποστρώματος για αύξηση

"μα τι στο διάολο λέει αυτή τώρα; παρανόησε εντελώς;"

όχι.
εμείς είμαστε οι χημειοστάτες.
είμαστε στην άλλη κατηγορία- σε αυτούς σε σειρά αλλά στα απαυτά μας.
έχουμε και λέμε:
όπου καθαρή αύξηση βάλε "σε σκέφτομαι", αύξηση βάλε "σε θέλω", εκροή βάλε "με ξενέρωσες χτες" και επανατροφοδοσία βάλε "σε ξανά-θέλω".
το ισοζύγιο βιομάζας μου λοιπόν είναι το αντίστοιχο "ισοζύγιο σκέψεων".

ο περιοριστικός παράγων... χμμ. είναι οι δικές σου σκέψεις.
επομένως έχουμε ρυθμός σκέψεων της αφεντιάς μου από σένα= "σε σκέφτηκα" + "μου σηκώθηκε" - "το ξανασκέφτηκα" - "τελικά αποφάσισα να τον παίξω και να μην έρθω"

ο έρωτας στα χρόνια της εξεταστικής είναι αν μη τι άλλο δυσνόητος, δυσβάσταχτος και πιο παρανοϊκός από ποτέ.
το ομολογώ.